عنوان کامل پایان نامه :تحولات حقوق بین الملل کار از ابتدا تاکنون
تکه هایی از متن :
4-1-7-حق اعتصاب
نظرقوانین اساسی حق اعتصاب از مصادیق حقوق آزادی است که قانون اساسی به افرادداده است زیرا از جمله آن حقوق حق تشکیل جمعیت و ترتیب دادن اجتماعات است . بنابراین تنظیم یا تحدید یا ممنوع کردن اعتصاب لطمه به آزادیهای سیاسی افراد محسوبمیشود. بهر حال مقنن در این موارد یکی از سه طریق را ممکن است اتخاذ نماید: قدغنکردن اعتصاب ، منظم کردن یا آزاد ساختن آن .اعتصاب کارگر و اعتراض سایر اقشار مانند دانشجویان، نویسندگان، روشنفکران و هریک از اصناف کشور نه تنها امنیت کشور را از بین نمی برد بلکه رعایت مدبرانه این مهم موجب تحکیم امنیت ملی نیز می شود(سیاح،212،1394) زیرا هم اکنون نه تنها در بسیاری از کشورهای دنیا، دولتمردان این کشورها با این اعتراضها برخورد نمی کنند بلکه به آن احترام نیز می گذارند و برای آن مجاری مشخصی را فائل هستند. از این رو امروزه ممنوعیت بر اعتصاب و تجمع از طریق اجبار های ساختاری کمتر در قوانین عادی و اساسی دولتها به چشم می خورد و همان طور که اشاره کردیم اکثر کشورها سعی در حفظ جنبه های ظاهری دموکراسی دارند. اما به هر حال ممکن است در مواردی به این وجه هم توسل جویند.به این معنی که گاهی دولتها حق اعتصاب و تجمع برای شهروندان را به وسیله اجبار ساختاری محدود می سازند.اجبار ساختاری آن نوع اجباری است که در ساختار قوانین و مقررات تعبیه شده و دیگر حکومت مجبور نیست لزوما برای تامین اهداف خود به زور متوسل شود.از این رو صرف عدم وقوع نشانه های مخالفت در یک نظام سیاسی به معنی رضایت اتباع نیست بلکه ممکن است اجبار ساختاری پیشاپیش امکان مخالفت را از بین برده باشد.مثلا در موضوع مورد بحث یعنی حق اعتصاب وضع ممنوعیت بر اعتصاب در قانون کار اجباری ساختاری است که نیاز به توسل به اجبار ابزاری را مرتفع می کند.(بشریه،102،1384)
اما به غیر از جنبه های ممنوعیت ساختاری یعنی در غیر از مواردی که این حق در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده باشد بحث اجراء و امکان استفاده از این حق مطرح می گردد.در واقع بسیاری از کشورها حق اعتصاب و تجمع را به کارگر و دیگر گروه های اجتماعی به اقشار مختلف در قانون اساسی و یا دیگر قوانین و مقررات عادی واگذار می کنند می کنند اما امکان تحقق عملی آن هرگز میسر نمی شود.قانون اساسی ایران در اصل 27 مقرر می دارد:
«تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها،بدون حمل سلاح به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است»
همچنین اصل 26 قانون اساسی مقرر می دارد:
«احزاب،جمعیت ها،انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند مشروط بر اینکه اصول استقلال،آزادی،وحدت ملی،موازین اسلامی و اساسی جمهوری اسلامی را نقض نکنند.هیچ کس را نمی توان از شرکت در آنها منع یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت.»
بنابراین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به آزادی احزاب،جمعیت ها و انجمن های سیاسی و صنفی و اسلامی و حتی غیر اسلامی از اقلیت های دینی شناخته شده اشاره کرده و ضمنا متذکر شده که جلوگیری از شرکت افرد در این قبیل اجتماعات و یا اجبار به شرکت در آنها ممنوع است.لیکن این امر باید مطابق با ضوابط و اصولی باشد که نهایتا در جهت اصلاح جامعه و رشد صحیح افکار عمومی باشد لیکن این آزادی مقید به قید هایی شده است.
الف-اصول استقلال،وحدت،آزادی و ... را نقض نکند
ب-حمل سلاح در راهپیمایی ممنوع اعلام شده است
ج-در جامعه مسلمین باید از اعمالی که مخل به مبانی اسلام و اعتقادات مردم می باشد جلوگیری شود
این حق که به صراحت البته با محدودیت هایی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد تایید قرار گرفته مسلما در مورد همه اقشار و گروه های اجتماعی به صورت یکسان به کار برده نشده است.برای مثال استفاده از این حق در مورد بسیاری از گروه های اجتماعی از جمله زنان،دانشجویان کارگران و... همواره همراه با اعمال محدودیت از جانب دولت بوده است.در ئواقع صدور مجوز برای گروه ها مورد تایید و حامی دولت نمی تواند بیانگر وجود این آزادی در قانون اساسی باشد.متاسفانه نگاه موجود به این مقوله از سوی صاحبان قدرت در ایران همواره همراه با نگرانی و سوء ظن و دست داشتن عوامل بیگانه در تحریک گروه های مذکور بوده است.چنانچه به نظر می رسد تا به حال کمتر تظاهرات و اعتصاب همگانی ای برای ابراز مخالفت با وضع موجود در ایران به صورت واقعا آزاد انجام گرفته باشد و این مسئله مخدوش کننده حق مردم برای انتقاد از حکومت بوده و تحدید جدی ای بر آزادی مذکور محسوب می گردد.(سیاح،10،1394)
ب- سوالات تحقیق
چرا اجرای قوانین و مقررات بین الملل، نتوانسته به توقف یا کاهش موثر تخلفات در این حوزه منجر گردد؟
علت وجودی قوانین بین الملل در حقوق کار چیست؟
از چه ضمانت اجراهایی می توان در حقوق کار برای تضمین بهتر حقوق کارگر در حقوق بین الملل استفاده کرد؟